Abstract
The international state system is in turmoil, due to pressures on its architecture that
emanate from capitalist-economic globalization. Large states in particular seem to be
losing the capacity to hold their societies together through economic redistribution from
prospering to lagging sectors and regions. The results are centrifugal tendencies toward
decentralization and secession, as well as toward exit from international organizations. To
defend centralized rule, governments of large political units tend to turn authoritarian.
Experimentation with small-scale units of governance seems attractive in many places, given
the example of successful small countries that have preserved their national sovereignty,
like Denmark, Norway, and Switzerland. Small states tend to be more homogeneous, more
suitable for democratic self-government, and more capable of specializing on niches in the
global economy where they are comparatively safe from head-on competition.
Uluslararası devlet yapısı, kapitalist ekonomik küreselleşmenin, yapısı üzerine yaptığı
baskı yüzünden karmaşa içindedir. Özelikle büyük devletler, refah sahibi bölgeler ve
sektörlerden, geri kalan bölgelere ve sektörlere ekonomik paylaşım sağlayarak toplumlarını
bir arada tutabilme yeteneklerini kaybetmektedirler. Sonuç ise, özerkleştirmeciliğe ve
ayrılıkçılığa olduğu kadar uluslararası organizasyonlardan ayrılmaya doğru savrulan
eğilimlerdir. Merkezci hakimiyeti savunma amacı ile geniş politik birimlere sahip olan
devletler, otoriterleşmeye yönelirler. Düşük çaplı kamu birimleri ile yapılabilecek yönetim
deneyleri, Danimarka, Norveç ve İsviçre gibi, ulusal egemenliklerini koruyan, başarılı ve
küçük ülkeler göz önünde bulundurulduğu zaman, ilk başta çekici gelmektedir. Ağırlıkta,
küçük devletler daha homojendirler, demokratik halk idaresi için daha uygundurlar ve
başa baş rekabetten göreceli olarak güvende oldukları küresel ekonomideki nişlerde daha
kolay uzmanlaşırlar.
